Programowanie webowe | 03. Przegląd znaczników HTML

Zapis znaczników w HTML, hiperłącza

Mirosław Zelent

Przypomnijmy ogólną konwencję – znaczniki zapisujemy w nawiasach ostrych, mogą one także posiadać wewnątrz tych nawiasów tzw. atrybuty z zapisanymi w cudzysłowie wartościami.

Znacznik pojedynczy:

<znacznik atrybut="wartosc">

Znacznik podwójny (w sensie: złożony z dwóch tagów – otwierającego i zamykającego):

<znacznik atrybut="wartosc"> </znacznik>

Jeżeli znacznik jest podwójny, to jego ewentualne atrybuty umieszczamy w tagu otwierającym. Wartość atrybutu powinna zostać zapisana w cudzysłowie (nawet jeśli jest typu liczbowego), a nie w apostrofach.

Hiperłącza

Dlaczego znacznik definiujący link na stronie to właśnie <a>? Prawdopodobnie wzięło się to od angielskiego słowa anchor, które oznacza kotwicę (hiperłącza są – jak to mówimy – zakotwiczone w dokumencie). Element <a> jest złożony z dwóch znaczników – posiada zatem tag otwierający oraz zamykający: <a></a>. Jest to logiczne, gdyż musimy zdefiniować obszar, który stanowi rzeczywistą kotwicę linku, namacalne obiekty możliwe do kliknięcia. W linku poniżej podlinkowany jest tekst Pasja informatyki:

<a href="https://pasja-informatyki.pl">Pasja informatyki</a>

Atrybut href to skrót od ang. hypertext reference – określamy tutaj adres dokumentu HTML, do którego hiperłącze ma prowadzić. Reference oznacza z ang. odniesienie – i rzeczywiście czasami tak określamy linki – mówimy, że to odnośniki do innych dokumentów. Co ważne – atrybut href nie jest wcale wymagany. Mogą istnieć znaczniki <a>, bez podania adresu linka – np. w menu głównym strony (w górnej belce witryny).

Dochodzimy tutaj do wniosku, iż tak naprawdę hiperłączem możemy nazwać jedynie element <a>, który posiada określony wartością atrybut href – sam element <a> odnośnika jeszcze nie ustanawia. Hiperłącze może także posiadać atrybut target (ang. cel), który określa gdzie docelowo w przeglądarce ma trafić podlinkowany dokument:

<a href="https://pasja-informatyki.pl" target="_blank">Pasja informatyki</a>

Możliwe wartości atrybutu target:

• target="_self" – otwórz stronę w tej samej karcie/ramce, w której znajduje się link (ponieważ jest to zachowanie domyślne, można ten atrybut pominąć);
• target="_blank" – otwórz witrynę w nowej, nieużywanej karcie przeglądarki (uwaga: nie należy nadużywać tego mechanizmu! Kieruj się empatią wobec internauty i otwieraj nowe karty tylko tam, gdzie rzeczywiście wydaje się to pożądane – w przeciwnym wypadku gość odwiedzający naszą stronę zirytuje się i natychmiast ją opuści);
• target="_parent", target="_top" – otworzy adres hiperłącza w odpowiedniej ramce – jest to związane z tzw. framesetem (ang. zestaw ramek). Wartość _parent otworzy witrynę w ramce o jeden poziom wyższej we framesetowej hierarchii, a _top w nadrzędnej ramce). Jednak budowanie witryny na ramkach to relikt przeszłości – są one fatalne zwłaszcza w kontekście SEO, jak również niewygodne dla samego internauty. W praktyce więc raczej nie zdarzy Ci się używać tych wartości atrybutu target.