DNS - wprowadzenie

Damian Stelmach

DNS to usługa sieciowa zamieniająca nazwy mnemoniczne, słowne, zrozumiałe dla nas ludzi, na adresy IP hostów w sieci i odwrotnie. Urządzenia sieciowe, komputery, tablety czy smartfony nie komunikują się w taki sposób jak my, ludzie za pomocą słów. Komunikują się za pomocą adresów IP. Stąd potrzeba zamiany nazw na te właśnie adresy, które to następnie dalej konwertowane są na ciągi zer i jedynek i w takiej formie transmitowane są przez sieć. Gdyby DNS nie działał to zamiast adresu domenowego, w polu adresu przeglądarki należałoby wpisać adres IP serwera, na którym strona ta jest hostowana, co zwyczajnie jest kłopotliwe i niezbyt intuicyjne.

DNS

DNS nie działa tylko w Internecie i nie odpowiada tylko za zwracanie klientom adresów ip serwerów, ma których hostowane są strony WWW. Stosowany jest również do lokalizacji komputerów, serwerów i usług w sieciach lokalnych, zapewnia dostęp aplikacjom do określonych zasobów, czy też pozwala na dostęp do sieci firmowych poprzez VPN. Doskonałym przykładem tego, ze DNS działa nie tylko w Internecie jest usługa Active Directory, która do poprawnego działania wymaga właśnie serwera DNS. Dlatego tak ważne jest, aby komputery, które z domeny Active Directory korzystają, a także kontrolery tych domen miały w swojej konfiguracji przypisane poprawne adresy IP serwerów DNS.

Na samym początku istnienia Internetu odwzorowania nazw na adresy IP zapisywane były w zwykłych plikach tekstowych (plikach hosts). Rozwój technologii informatycznych i sieci spowodował jednak, że sposób ten stał się mało wydajny i niewystarczający. Tak powstał DNS, którego używamy do dzisiaj, a jego bazą są setki tysięcy serwerów, rozsianych po całym świecie, przechowujących w swoich baza rekordy odwzorowań.

Struktura usługi DNS ma postać odwróconego drzewa, gdzie na szczycie znajdują się serwery główne, tak zwane Root Servers, reprezentowane przez znak kropki, której my nie widzimy, chociaż faktycznie ona tam jest, a poniżej serwery dla poszczególnych domen. Domeny drugiego poziomu to domeny typu com, pl, org czy też gov. Dalej mamy domeny trzeciego poziomu czyli wp.pl, pasja-informatyki.pl, microsoft.com, cisco.com itd. Następne w hierarchii są domeny typu poczta.wp.pl, forum.pasja-informatyki.pl czy netacad.cisco.com.

Struktura usługi DNS

Każda domena, czyli każdy adres internetowy musi posiadać swój własny serwer. Mówi się o nim wówczas, że jest serwerem autorytatywnym dla domeny. Jeśli zakładacie swoją stronę w Internecie, to również ona musi mieć swój autorytatywny serwer DNS. Można sobie taki serwer skonfigurować we własnym zakresie i udostępniać go w sieci, ale najczęściej jest tak, że to operator waszej domeny, wasz usługodawca u którego ją wykupiliście zrobi to za was. Co do serwerów poziomu głównego to jest ich na całym świecie aż 13. To oczywiście nie jest liczba wybitnie duża, a wręcz bardzo mała, natomiast mają one swoje kopie rozlokowane w różnych zakątkach globu. Można ich lokalizację podejrzeć, wystarczy wejść na stronę root-servers.org. Znajdziemy na niej lokalizację serwerów root, a także ich adresy IP oraz nazwy firm, które nimi zarządzają.

Te dwa wymienione typy serwerów czyli serwery domeny głównej oraz serwery autorytatywne dla domen stanowią lwią cześć systemu nazw DNS. Do tego aby system był kompletny brakuje nam jeszcze klientów. Klientem systemu DNS jest usługa systemowa zwana z angielskiego resolver, która implementowana jest w każdym systemie operacyjnym. To właśnie ten resolver, a nie przykładowo przeglądarka internetowa odpowiedzialny jest za komunikację z serwerem DNS.

DNS resolver